26 Ιαν 2007

Τρώω φύκια





Τρώω φύκια
σκουλήκια ραδίκια
τρώω σαύρες
κατάμαυρες λαύρες
τρώω πόνο
πονόδοντο μόνο
κάνω φόνους
φονεύοντας χρόνους
σφάζω νότες
ημιτόνια τόνους
παύλες σπάζω
αήττητος στάζω
τρεις τελείες
στρωτές παραλίες
με την άμμο
παράγγειλα γάμο
μέλι πίνω
ελιές καταπίνω
τουαλέτα
δεν πάω ποτέ μου
την αράζω
στο γκρι καναπέ μου
κι άλλα φύκια
ζεστά ξεραμένα
έλα τώρα
σε μένα σε μένα
να σου δώσω
το γκρίζο ποτό μου
αίμα γκρίζο
τουφέκι επ ώμου
το πιστόλι
το έχω στην τσέπη
όταν πρέπει
θα βγει, όταν πρέπει.



Ελα τώρα
να δεις άσπρη ώρα
έλα πάλι
να μπεις στο τσουκάλι
έλα φύγε
τη σκέψη μου πνίγε
έλα φτύνε
ξανάλα και μείνε
μείνε μείνε
τι ώρα να είναι
είναι ώρα
που φτάνουν τα δώρα
δώρα σπάνια
μεσάτα καφτάνια.



Ελα φόρα
το γκρι το δικό σου
να ταιριάζει
στο γκρί εαυτό σου
πώς σου μοιάζει
το γκρίζο ατλάζι
ατλαντίδα
ψηλή συναγρίδα
παγωμένη
στον πάγο πνιγμένη
βάλε φύκια
ραδίκια, σκουλήκια
να σε ψήσω
να καταβροχθίσω
την ουρά σου
τα μαύρα φτερά σου
γκρίζα λέπια
να βγάλω στη μούρη
είμαι ψάρι
με λένε λιγούρι.





------------------------
ΣΗΜ. Οταν η ροδιά θύμωνε, γινόταν δεινόσαυρος. Σιγά σιγά, κατάλαβε ότι δε χρειάζεται να μεταμορφώνεται και ότι όλα επιτρέπονται -σαν τα όνειρα.


12 Ιαν 2007

ΠΡΟΓΕΥΣΗ ΘΑΝΑΤΟΥ




Μαζί φοβόμαστε το θάνατο.
Κάθε βδομάδα που περνά
μας φέρνει πιο κοντά του.

Στον έρωτα τον ξεχνάμε:
είναι σα να πεθαίνουμε παρέα.
Μετά, τον ξαναθυμόμαστε και γελάμε.

- Θα κάνω ωραίο λείψανο, μου λέει,
μη παραλείψεις να με φωτογραφήσεις.
- Μου το χτυπάς πως δεν έχω φωτογένεια,
                                        -παίζω τη θυμωμένη-
επαφίεμαι στην τέχνη σου να με αναδείξεις!
...και στην καλή σου μηχανή -συνεχίζω.

- Ο έρωτας είναι μια πρόγευση θανάτου, λέει.
- Ο θάνατος είναι το επιδόρπιο του έρωτα, απαντώ.

και σκάμε ξανά στα γέλια!



--------------------------
Συλλογή "σημαδεύω έρωτες για να μείνουν ζωντανοί"