Τη μυρωδιά του ακούω στα ρουθούνια

Τη μυρωδιά του ακούω στα ρουθούνια
Οσμίζομαι την κνίσσα ν' ανεβαίνει
Καμμένη σάρκα ανθρώπων, μαύρο αίμα,

Τη μυρωδιά του ακούω στα ρουθούνια
Τ’ αλόγατά του ακούω που ρουθουνίζουν
Τρέχοντας έρχονται τα μαύρα με τη μπόρα
Στη μαύρη νύχτα ακούω τα πένθιμα κουδούνια
Μαύρα κουδούνια του χαμού και του θανάτου
Στα χαϊμαλιά τ' αλόγονε πλεγμένα

Τη μυρωδιά του ακούω στα ρουθούνια
Μαύρη, πηχτή σαπίλα, βρώμιο κρέας,
Έρχετ' ο θάνατος, αδέρφια φυλαχτείτε!
Μόνος δεν έρχεται, ο πόλεμος τον φέρνει,
Κι αυτόν ο άνθρωπος. Δημιούργημα τ' ανθρώπου
ο μαύρος πόλεμος, το σκότωμα, το μίσος.

Τη μυρωδιά του ακούω στα ρουθούνια
Μαύρη απ' το αίμα που ξεραίνεται στον ήλιο
Μαύρο ποτάμι του χρυσού που θα μας πνίξει

Τη μυρωδιά του ακούω στα ρουθούνια
Μαύρα σπιρούνια, μαύρες μπόμπες, μαύρα όπλα,
Ένα στεφάνι μαύρα γέλια και φανφάρα
Πίσω του κρύβονται ο φόβος κι η τρομάρα

Τη μυρωδιά του ακούω στα ρουθούνια
Μαύρο φαρμάκι ο κουρνιαχτός του που ανεβαίνει
Σκιάζει τον ήλιο της ερήμου και της στέππας
Κι έρχεται πάνω μας. Αδέρφια φυλαχτείτε!

Τείχος τα σώματα, η αγάπη τείχος, κάστρο
Απαρτο κάστρο οι κραυγές μας να ορθωθούνε
Ο μαύρος πόλεμος, απάνω τους να σπάσει
Κι η μυρωδιά π' ακούω στα ρουθούνια
Χίλια κομμάτια να γενεί, να προσπεράσει...
_________________
από τα σκουπίδια του πισι, γραμμένο στις 3 Φεβρ. 2003